بازگشت سوپرمن: نقد و بررسی فیلم برایان سینگر

یک فصل تجدید نظر شده که در طول توسعه ، تعادل پیدا نمی کند. براندون روت یک بازیگر حدس زده را هدایت می کند اما صحنه را به درستی تقویت نمی کند.

تلاش بسیار خوبی در پشت تولید Superman Returns پنهان شده است ، تفسیری مجدد از اسطوره شناسی Man of Steel توسط Bryan Singer (X-Men، X-Men 2، The Usual Guman). یک عمل خطرناک ، از بعضی جهات خطرناک است. هدف این بود که دوباره چهره محبوب ترین ابرقهرمان تا کنون ، با بازیگران به روز شده و جهت پویاتر و آوانگارد بیشتر شود. عملکرد کلی کاملاً قانع کننده نیست ، خصوصاً از نظر ریتم و توازن لحن.

بازگشت سوپرمن: ما دیگر نیازی به سوپرمن نداریم
در کاوش در فضای عمیق برای یافتن اجداد خود ، بدون بازخورد مثبت ، نامفهوم کال-ال (براندون روت) به زمین باز می گردد تا روابط خود را با افرادی که از زمان کودکی از او استقبال کرده و بزرگ کرده اند ، به زمین بازگرداند. قلب فیلم نهفته است در تجزیه و تحلیل مردی که با روحیه شکست خورده و به دنبال خانه برای محافظت از آسیب پذیرترین طرف خود ، یک حساسیت غیرقابل انعطاف پذیر غیر معمول و قادر به تضعیف بسیار آن است. دیگر جایی برای مردم وجود ندارد ، با مردم کلانشهر که بدون حضور سوپرمن شروع به سازگاری کرده اند.

در این میان ، وقایع شخصیت مهم و قابل توجه دیگر دنبال می شود: لکس لوتور (کوین اسپیسی). به موازات تمثیل نزولی یک قهرمان بدون پناهگاه ، لکس قصد دارد طرحی را طراحی کند که ساختار ساختاری لایه زمین را با ایجاد قاره جدید ناراحت کند. دو دیدگاه عمیق تر است ، بدون یافتن یک نقطه ملاقات قانع کننده بین بخش های پر جنب و جوش و غنی از جلوه های دیجیتالی و گفتگو ساخته شده برای پیوستن به شخصیت کال ال. نماد ابرقدرت آمریكا نقش راهنما ، رهبر و حامل ارزشهای بزرگی است كه قابل کشف است. موفقیت فیلمهای قبلی Steel Man عمدتا به دلیل نوآوری های فناوری بوده و فرمول را با فیلم Singer تغییر نمی دهد.

یک نمایشگر عالی از کنسول هنوز معتبر
از نظر بصری Superman Returns مطابق با استانداردهای تعیین شده توسط محصولات امروز تازه است. مداخله گرافیک های رایانه ای بی عیب و نقص است ، به ویژه در سکانس هایی که سوپرمن مجبور است با فاجعه هایی روبرو شود که ناشی از فناوری سیاره خانه خود ، کریپتون است. لکس لوتور برای بزرگنمایی نفس خود و انقلابی در چهره یک شهر ضعیف در آستانه هرج ومرج تردید نمی کند. عنصر نقشه برنده ای است که برای کارگردان آمریکایی مورد معالجه قرار می گیرد ، در خط مقدم برای ارائه نمونه ای از قدرت ها و لمس های بصری که هنوز هم در مرحله با زمان است.

Sony Pictures Imageworks (Spider-Man: A Universe New) با ساختارهای عمودی خود که نمی تواند آسمان را به اندازه قهرمان با لباس قرمز رنگ لمس کند ، به زندگی و پر جنب و جوش شهر متروپولیس کمک کرده است. راه حل های بصری دوست دارند کنترل فیلم ها را به دست بگیرند ، اما ما باید با توصیف و تحلیل شخصیت شخصیتهای برتر بازگشتهای سوپرمن مقابله کنیم. در این جنبه خاص ، به نظر می رسد نوشتن چندان مؤثر و تمایلی به ساخت این سه گانه از کال-ال / کلارک کنت ، لوئیس لین (کیت بوسورث) و لکس لوتور سه بعدی نیست.

بازیگران با دقت انتخاب شده اند اما در نزدیک شدن به فیلمبرداری در مرحله نهایی ، اجراهای بی نظیری را به نمایش نمی گذارند: براندون روت بدن خوبی است که پیشنهاد می کند فیلمی با درخشش نسبتاً طولانی بسازد (تقریباً 150 دقیقه صحبت می کنیم). سوپرمن او جسورانه اما در عین حال بی گناه است ، وقتی نقش کلارک کنت را بر عهده می گیرد ، یک رفتار آرام و بی پروا فرض می کند ، اما در نقطه ای مناسب برای بیان با او بیانگر نیست. بقیه بازیگران از یک فیلم نامه از پیش تعریف شده پیروی می کنند که منجر به یک نمایش انفجاری می شود بدون اینکه پیامدهای قابل توجه ای داشته باشد و قابل توجه باشد. یک برایان سینگر با الهام از شکل اما شرط ضعف در آخرین نوارها است ، دنباله پله های مدل الهام بخش او ، سوپرمن سال 1978 به کارگردانی ریچارد دونر ، با نتایجی که به خصوص عالی نیست اما در کل لذت بخش است اگر در مسیر Kryptonian متوقف شوید سخت کوش و مشتاق محبت است.