شاید: بررسی فیلم توسط Ginevra Elkann

شاید این فیلم اولین گینوا الکان باشد ، با قدرت خواسته ها و انتظارات. فیلمی ظریف و فوق العاده تصفیه شده.

شاید. کلمه ای که شامل تعداد نامحدود گزینه های ممکن است. شاید همیشه بتوانم با برادران بزرگترم بازی کنم. شاید بتوانم پسری را که دوست دارم تسخیر کنم. ای کاش می توانستم اوقات خوشی را با خانواده ام سپری کنم. این کم و بیش میزبان خیالات است که بخشی از "شاید" آنا کوچک است ، که بیش از همه از دیدن دیدن بازگشت والدین در حال طلاق در کنار هم ، اطمینان دارد که او هنوز هم می تواند جرقه ای را در آنها ببیند. اما این توهم سن است ، این امید دختری است که هرگز ندیده است که مادر و بابا در همان اتاق "اتاق" شاید "بیشتر" از همه ، که خودش را در فیلم گینوا الکان تکرار می کند ، در کار خود به اشتراک بگذارند. قبل از.

گرفتن ریکاردو اسکامارسیو و آلبا رووراچر ، با اطمینان او به حضانت Milo Roussel بسیار جوان ، Ettore Giustiniani و ستاره واقعی Oro De Commarque ، بر روی فیلمنامه که به همراه Chiara Barzini نوشته شده است ، Elkann انتظارات یک تعطیلات زمستانی را که از برف کورمیور به پایان خواهد رسید ، بازسازی می کند. از Sabaudia ، از آهنین و قوانین مذهبی خانه در فرانسه گرفته تا اشک حکومت و اکتشافات جوانانه ویلای ساحلی درست در خارج از رم.

شاید – تمام آرزوها در اولین بازی تصفیه شده Ginevra Elkannmagari 
فرزندان آنا (د كومارك) ، ژان (روسل) و ست (جیوستینیانی) مجبور خواهند شد كه وظایف كار فیلمنامه نویس و پدر كارگردان را با حمایت و همكار و همراه بنتتا (رووراچر) تحویل دهند و انتقال آینده را به كانادا تحویل دهند ، كسی كه مادر منتظر شوهر جدید خود است و سعی می کند دو هفته زندگی مشترک را بیاموزد و همدیگر را یاد بگیرد.

با ظرافت غیرمعمول در پانورامای سینمایی ما ، قصد دارد دوباره یک واقعیت خاص را در خانواده به تصویر بکشد که توسط Ginevra Elkann پیشگویی شود ، دوباره بازگردد ، این کارگردان با شعرهای فیلم خود اولین بار را آغاز می کند شاید این هرگز احساساتی بیش از حد یا دنبال کردن یک زیبایی شناسی زیبا نیست ، که وقتی واقعاً بخواهد طعم و مزه عالی خود را در صحنه نمایش بگذارد طبیعی است وانمود می شود. لمس شخصی نویسنده به خودی خود شخصیت کاملاً اصیل را از این فیلم تضمین می کند ، از این رو اثری تصفیه شده را به روشی متن ترانه تعریف می کند ، برای داستانی که از خواسته ها به تصاویر می رود و روح هر دو را با تصویر می کند. صداقت و حساسیت خالص

شاید گسسته شدن بیش از حد حوادث و لحظات باشد که عیب تنها نقص واقعی یک فیلم را نشان می دهد که در غیر این صورت ، دلیلی برای انتقاد از آن وجود ندارد ، اما که با پشیمانی همراه است به عنوان درگیری های غیرضروری برای شخصیت های اصلی ، که چیزهای زیادی برای ارائه دارند. به داستان خودشان ، و هنگامی که واقعاً به تبادل احساسات و روابط می پردازند ، می توانند آن را نشان دهند.

شاید – خاطرات و کاستی های والدین ما ، cinephe
در گزاف گویی مداوم بین وظایف و شادی های خانگی ، جایی که نقش ها متحرک می شوند و کودکان اغلب باید از والدین خود مراقبت کنند ، با این که شاید Ginevra Elkann در درون شخصیت های خود کاوش کند ، تصمیم می گیرد کسی را رها نکند و به همه وقف کند. فضای خاص ، پیش فرض

از معصومیتی که منجر به این می شود که بتوانیم به عشق ابدی ایمان داشته باشیم ، به فداکاری هایی که فرد مایل به انجام آن رویاها است ، شاید این کارگردان این فرصت را به عموم مردم بدهد که برای گذراندن اوقات خود با اقوام و دوستان لحظاتی را ایجاد کنند و به یاد داشته باشید ، برای پیوستن و ایجاد خاطرات جدید. فیلمی محبت آمیز مانند برخی از عیب های والدین ما ، که می دانیم هرگز آنها را رها نخواهد کرد. و این که می دانیم هرگز ما را رها نخواهد کرد.